جام جم آنلاين: انقلاب اسلامي ايران كه خود در كمال ناباوري به پيروزي رسيد و شگفتيساز دو دهه آخر قرن بيستم شد، طي استقرار سي ساله خود نيز همواره با شگفتيهاي بسياري روبهرو بوده است.
مشاركت بيش از 98 درصد مردم در رفراندوم تعيين نظام سياسي كشور كمتر از دو ماه پس از پيروزي انقلاب و راي آري به جمهوري اسلامي، مديريت بحرانهاي مختلف از شرارتها و اغتشاشات كردستان، گنبد و خلق عرب گرفته تا ترور شخصيتهاي تراز اول كشورمان، هشت سال دفاع مقدس در برابر همه قدرتهاي جهان، تشييع تاريخي امام راحل (ره)، تعيين سريع و بيوقفه حضرت آيتالله خامنهاي به عنوان جانشين امام راحل (ره)، پيشرفتهاي علمي خصوصا در حوزه فناوري هستهاي، هوا فضا و نانوتكنولوژي، افزايش توانمنديها در عرصه دفاعي و بالاخره حضورهاي حماسي در برخي مناسبتها و انتخابات از جمله اين شگفتي آفرينيهاست.و اما حماسه 22 خرداد 88 كه شگفتي آن را ميتوانچند بُعدي توصيف كرد رنگ و بويي ديگر دارد. روشهاي تبليغاتي بخصوص مناظرهها، وحدت سه رقيب و حجم و نوع حملات عليه يك نامزد، هيجان و نشاط مردم بخصوص در چند شب منتهي به روز رايگيري و مشاركت قريب به85 درصدي مردم كه پس از همهپرسي نظام جمهوري اسلامي بالاترين در سي سال گذشته است، از جمله ابعاد شگفتيساز اين انتخابات بود.در اين ميان، نتيجه نهايي انتخابات يعني پيروزي قاطعدكتر محمود احمدينژاد بسياري را در بُهت فرو برد!اين بُهت برخلاف آنچه ناكامان با همراهي بيگانگاندر صدد القاء آن هستند نه بهدليل عدم سلامت انتخابات بلكه از اين ناشي ميشود كه اولاً همه مخالفان دولت در داخل و خارج كشور از جريان اصلاحطلب گرفته تا برخي اصولگرايان منتقد دولت و ... تلاش كردند تا احمدينژاد شكست بخورد ولي نخورد. ثانياً حجم و نوع تخريبها عليه رئيسجمهور وقت آنقدر زياد بود كه غلبه بر آن غيرممكن يا بسيار دشوار مينمود. ثالثا برگ برنده اصلي احمدينژاد موجسازي وي عليه جريان اشرافيگري و فساد اقتصادي بود و اين حجم استقبال از اين موج نيز بهتآفرين است.لذا عدهاي با چشم بستن بر اين واقعيتها و براي توجيه ناكامي سنگين خود دست به ايجاد فتنه شدهاند.ضمنا مردم بدانند كه ميدانند، جديدترين عمليات رواني شكستخوردگان و بيگانگان، تلخ كردن اين شيريني در كام مردم است. آنها خط تبليغي پرحجم و البته تكراري را به سمت تقلب بردهاند و در كنار آن تحريك براي اغتشاش؛ و اين در حالي است كه:
مشاركت بيش از 98 درصد مردم در رفراندوم تعيين نظام سياسي كشور كمتر از دو ماه پس از پيروزي انقلاب و راي آري به جمهوري اسلامي، مديريت بحرانهاي مختلف از شرارتها و اغتشاشات كردستان، گنبد و خلق عرب گرفته تا ترور شخصيتهاي تراز اول كشورمان، هشت سال دفاع مقدس در برابر همه قدرتهاي جهان، تشييع تاريخي امام راحل (ره)، تعيين سريع و بيوقفه حضرت آيتالله خامنهاي به عنوان جانشين امام راحل (ره)، پيشرفتهاي علمي خصوصا در حوزه فناوري هستهاي، هوا فضا و نانوتكنولوژي، افزايش توانمنديها در عرصه دفاعي و بالاخره حضورهاي حماسي در برخي مناسبتها و انتخابات از جمله اين شگفتي آفرينيهاست.و اما حماسه 22 خرداد 88 كه شگفتي آن را ميتوانچند بُعدي توصيف كرد رنگ و بويي ديگر دارد. روشهاي تبليغاتي بخصوص مناظرهها، وحدت سه رقيب و حجم و نوع حملات عليه يك نامزد، هيجان و نشاط مردم بخصوص در چند شب منتهي به روز رايگيري و مشاركت قريب به85 درصدي مردم كه پس از همهپرسي نظام جمهوري اسلامي بالاترين در سي سال گذشته است، از جمله ابعاد شگفتيساز اين انتخابات بود.در اين ميان، نتيجه نهايي انتخابات يعني پيروزي قاطعدكتر محمود احمدينژاد بسياري را در بُهت فرو برد!اين بُهت برخلاف آنچه ناكامان با همراهي بيگانگاندر صدد القاء آن هستند نه بهدليل عدم سلامت انتخابات بلكه از اين ناشي ميشود كه اولاً همه مخالفان دولت در داخل و خارج كشور از جريان اصلاحطلب گرفته تا برخي اصولگرايان منتقد دولت و ... تلاش كردند تا احمدينژاد شكست بخورد ولي نخورد. ثانياً حجم و نوع تخريبها عليه رئيسجمهور وقت آنقدر زياد بود كه غلبه بر آن غيرممكن يا بسيار دشوار مينمود. ثالثا برگ برنده اصلي احمدينژاد موجسازي وي عليه جريان اشرافيگري و فساد اقتصادي بود و اين حجم استقبال از اين موج نيز بهتآفرين است.لذا عدهاي با چشم بستن بر اين واقعيتها و براي توجيه ناكامي سنگين خود دست به ايجاد فتنه شدهاند.ضمنا مردم بدانند كه ميدانند، جديدترين عمليات رواني شكستخوردگان و بيگانگان، تلخ كردن اين شيريني در كام مردم است. آنها خط تبليغي پرحجم و البته تكراري را به سمت تقلب بردهاند و در كنار آن تحريك براي اغتشاش؛ و اين در حالي است كه:
1- تمام نظرسنجيهاي قابل اعتنا حتي از سوي مراكزي كه نزديك به اصلاحطلبان بودند همين نتيجه را با اندكي اختلاف پيشبيني كرده بودند.
2- مراسم انتخاباتي دكتر احمدينژاد در شهرهاي مختلف بخصوص مشهد، اصفهان، تهران و تبريز حجت را بر همه تمام كرده بود.و
3- حتي پيشبيني رسانههاي بيگانه از نتيجه انتخابات چيزي جز پيروزي احمدينژاد نبود و جالب اينكه اكثر رسانههاي منطقه از اين نتيجه دچار شگفتي نشدند.ولي اين اولين بار نيست كه مردم ايران موجب حيرت همگان ميشوند. وقتي همه بخواهند اما مردم نخواهند و بالعكس زماني كه همه نخواهند ولي مردم بخواهند اين حيرت خلق ميشود و 22 خرداد 88 از جمله اين هنگامهها بود. همه نخواستند اما مردم، احمدينژاد را يك بار ديگر خواستند.
مهدي فضائلي
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر